Om 6:40 uur ben ik onderweg op mijn gesponsorde fiets van Bikecenter Kuiper. Ik hoef maar twee straten, maar halverwege ben ik al doodop. A omdat ik geen fietsconditie heb en B omdat de fiets gebruikt wordt voor ‘Schiet man van fiets’ en de nodige onderhoud mist.
Aangekomen op het sportpark parkeer ik mijn bolide en druppel ik samen met de andere vrijwilligers de kantine binnen. Daar stond Appie mij op te wachten met een brede grijns op zijn gezicht en zet gelijk een bakje koffie klaar. Na de laatste slok volgt het startsein voor de dagstart. We gaan er vrij snel doorheen en ik merk dat de vrijwilligers zich goed hebben voorbereid. Rond de klok van 8:00 uur is iedereen druk bezig om zijn of haar onderdeel klaar te zetten. Ook op veld 2 en 3 moesten er doelen klaargezet worden. het motto van gemeente het Hogeland ‘samen de schouders eronder’ is zichtbaar veranderd in ’t Ken zo wel. De met onkruid overgroeide doelen moesten met 4 man sterk worden losgerukt.
Als alles klaar staat komen ook de eerste kinderen aan. Ze krijgen hun eigen kleedkamer toegewezen en wachten vervolgens in de kantine gespannen af wat er komen gaat. Ondertussen is Tonnie bezig met het aansluiten van de printer, stoeien Ivar en Max met het alfabet en zijn de Dian en Inge nog steeds druk bezig met de verwerking van de aanmeldingen.
Rond de klok van 9 trappen we de dag af. Ruim 130 kinderen zitten dan nog rustig te luisteren wat er vandaag allemaal gaat gebeuren. Twintig minuten later stormen ze naar buiten om vol aan de slag te gaan met de eerste spelonderdelen. De jonge groep begint met het 4 tegen 4 onderdeel, waarbij ze op verschillende manieren spelen. Grote doelen, lijnvoetbal en doelen omgekeerd. De begeleiders houden niet alleen de stand bij, maar geven ook technische en tactische aanwijzingen.
Op de andere velden is de oudere groep voetbalwedstrijden aan het spelen in de Champions league. Eerst de poulewedstrijden en later op de middag volgen de finales. Halverwege de ochtend wordt het programma omgedraaid. Ondanks het miezerige weer wordt er gestreden, gelachen en plezier gemaakt.
In de middagpauze kon iedereen de eigen meegenomen broodjes opeten. Echt uitrusten was er niet bij, want onder leiding van onze enthousiaste quizmaster Roel werd een leuke sportquiz gespeeld. Hieruit bleek dat kinderen toch een verschillende mening hadden over de naam van de voorzitter en dat vv Bedum vroeger in het geel en zwart speelde…
Snel door naar het middagprogramma. Wederom twee spellen: het afwerkcircuit en 5 tegen 5. Beide spellen komen al jaren terug, maar ieder jaar worden weer nieuwe elementen toegevoegd. Autobedrijf Veenman en de Kruiberg regelde dit jaar als vanouds een mooie auto, waar de kinderen zich helemaal op mochten uitleven. Dit jaar belde hij ons zelf: kunt u nagaan hoe het leeft. Bikecenter Kuiper leverde een fiets voor Schiet man van fiets! Dit keer niet met Davey, die het na jaren wel mooi vond geweest, maar met Tygo als waardige vervanger.
Gedurende de dag was er al veel belangstelling van ouders en opa’s en oma’s, maar aan het eind van de middag wanneer de finales worden gespeeld onder het kunstlicht lijkt het even of het 1e elftal een thuiswedstrijd speelt. Onder luid gejuich worden de successen gevierd. Ondertussen kom ik ook nog de grondlegger van ‘Het klokje rond’, tegen met een brede grijns op zijn gezicht. Hij straalt tevredenheid uit en dat geeft mij een goed gevoel. Na een kort onderonsje moet ik mij haasten: We gaan eten! Altijd een hele onderneming, echter had Appie het keurig geregeld met nog een aantal vrijwilligers en liep het als een trein. Het mooi op tijd geleverde patat en snacks door ‘Lunch en Dine’ werd door de hongerige kinderen zo naar binnen geschoven.
In de bestuurskamer wordt er door de vrijwilligers druk gegeten en overlegd. Al snel worden de anekdotes over tafel gegooid en word ik in de zeik genomen omdat mijn cluppie uit Rotterdam het heel zwaar heeft. Ik neem het met een lach, maar zit al lang weer met mijn hoofd bij het avondspel. Het wordt onrustig in de kantine, tijd om het spel uit te leggen en de kinderen per groepje naar buiten te sturen. Het spel werd fanatiek gespeeld en kinderen die het in eerste instantie eng vonden zijn allang vergeten dat het donker is buiten.
Na een dik uur komen de kinderen voor de laatste keer samen in de kantine.
Het is tijd voor de prijsuitreiking. Er werden meerdere prijzen uitgedeeld voor de behaalde punten. Maar ook bedank ik de vrijwilligers en de kinderen. Want wat een energie hebben zij geleverd om deze dag weer tot een succes te maken! Grote klasse.
Na een klein afzakkertje fiets ik op mijn afgetrapte gesponsorde fiets naar huis. Moe, maar wat een mooie dag!
